Błogosławiony Lęk

Spośród wszystkich trzech prastarych i potężnych elfickich cywilizacji mroczne elfy – nazywane przez siebie nawzajem druchii – odznaczają się niewyobrażalnym sadyzmem. To urodzeni niegodziwcy, handlarze niewolników i bezwzględni łupieżcy. Ich każdy najmniejszy kaprys ma na celu sprowadzić nieszczęście i cierpienie na każdego, kto ośmieli się im sprzeciwić, zadawanie okrucieństwa stanowi dla nich bowiem sens życia. Przemierzając morza i oceany na Czarnych Arkach oraz tworząc floty korsarzy, plądrują i ujarzmiają kolejne ofiary, by zaspokoić swe drapieżne pragnienia.

Największą nienawiścią darzą jednak elfy z Ulthuanu, swych pobratymców z odległych czasów, którzy nie chcieli ugiąć się przed Wiedźmim Królem. Dopóki w Ulthuanie żyje choć jeden asur, mroczne elfy będą nękać i pustoszyć wybrzeża na całym świecie.

Faction Name Błogosławiony Lęk

Campaign wh3_main_combi

Culture wh2_main_def_dark_elves

Subculture wh2_main_sc_def_dark_elves

Military Group wh2_main_def

Faction Group wh2_main_fact_group_dark_elves

Faction Group Name Mroczne elfy

Legendarni lordowie

• (wh2_dlc11_political_party_def_lokhir_fellheart_ruler)
  Lord Krakenów pożeglował do Haichai na wybrzeżu Kataju, pragnąc zagarnąć bajeczne bogactwa tej egzotycznej krainy. W posępnych, poczerniałych wieżach rozległego miasta portowego Karond Kar swój niezwykle długi żywot wiodą mroczne elfy – w elfickiej mowie zwane druchii – planując bratobójcze spiski, pokrętne intrygi i inne amoralne i lubieżne czyny, w tym również perwersyjne okrucieństwo, odrażające tortury i stare, dobre zabójstwa. Z takim zestawem upodobań mogłoby się wydawać, że życie zawadiaki na wodach Wielkiego Oceanu – nieustanna walka, najazdy i plądrowanie, częstokroć za cenę życia – będzie zbyt ciężką harówką dla hedonistycznych druchii. A jednak znajdują się pośród nich tacy, którzy porzucają swój dekadencki żywot, w poważaniu mając ostrożność i rzucając się na głęboką wodę, całkiem dosłownie.
  
  Oczywiście wielu pragnie po prostu uchronić się od wielu niebezpieczeństw życia w Naggarocie, gdzie egzekucjom i morderstwom, do których droga jest przerażająco krótka, towarzyszą uśmiechy, a częstokroć nawet obłąkańczy rechot. Inaczej było w przypadku Lokhira Upadłe Serce, zwanego Lordem Krakenów. Urodził się on pośród fal, niosąc śmierć tym, którzy ośmielają się po nich płynąć, oraz ogień, terror i zniewolenie niczego niepodejrzewającym mieszkańcom odległych wybrzeży. Po niezliczonych portach i miastach nadbrzeżnych pozostały tylko strawione przez pożogę ruiny, Upadłe Serce jest bowiem ostatnim z rodu okrutnych admirałów dowodzących czarną arką zwaną Wieżą Błogosławionego Lęku.
  
  W wyniku swych okrutnych poczynań Upadłe Serce zebrał pokaźną ilość łupów – bogactwa ponad miarę – oraz przysporzył sobie większej chwały niż wszyscy jego poprzednicy razem wzięci. Przez Karond Kar przewija się więcej bogactw niż kiedykolwiek wcześniej – i to zarówno tych lśniących, jak i tych bardziej mięsistych, zniewolonych – dzięki czemu Lokhir zyskał sobie wymuszony szacunek, a być może nawet zaufanie mrocznych lordów władających miastem. To jednak wystarczy Upadłemu Sercu. Nie interesuje go polityka, w zasadzie mało co go interesuje poza plądrowaniem, łupami i tym, co można za nie kupić – lojalność korsarzy i sowite łapówki dla skorumpowanych urzędników, którzy przymykają oko na jego ekscesy. Upadłe Serce zostawia najlepsze kąski dla siebie, chociaż wśród swojej załogi jest znany z rzadkiej wśród mrocznych elfów szczodrości. Ufają mu także z uwagi na odwagę, jaką odznacza się w bitwie. To niebezpieczny nawyk, który inni admirałowie druchii porzucają jak najszybciej, by nie skracać sobie niepotrzebnie żywota spędzonego na Wielkim Oceanie.
  
  Prawdą jest, że niedostatki życia na morzu, w tym despotyczna osobowość Lokhira, nie przytępiły jego szermierczych zdolności – walka idzie mu równie dobrze jak przewidywanie morskich prądów. Świadom faktu, że lojalność pirackiej załogi nieodłącznie związana jest z reputacją kapitana, Upadłe Serce bezlitośnie wycina w pień wrażych bohaterów, a ich głowy rzuca na wciąż rosnącą hałdę, wiedząc, że każda kolejna czaszka to kolejna karta zapisana jego legendą i kolejny powód dla potencjalnych buntowników, by nie krzyżować z nim ostrza!
  
  Groźba Mathlanna
  Lokhir zapewnia sobie przychylność Mathlanna poprzez kradzieże, zabójstwa i ofiary ku jego czci. Ten, kto ujrzy słynną Czarną Arkę Lokhira, Wieżę Błogosławionego Lęku, powinien szykować się na śmierć lub na służbę – tylko taki los czeka tych, których Lokhir obiera sobie za cel.
  
  W każdym należącym do ciebie większym porcie możesz zwerbować Czarną Arkę (1.0000)
  Ofiara dla Anath Raemy: wzmacnia jednostki Korsarzy oraz Kharibdyssów (1.0000)
  Dochody z niewolników: +0% (5.0000)
  

Mechanika

Czarne Arki: Potężne jednostki wodne, które mogą uzupełniać straty oddziałów, rekrutować nowe jednostki oraz bombardować pola bitew w zasięgu.
Niewolnicy: Zapewniają premię do gospodarki prowincji kosztem obniżonej kontroli.
Mordercza skuteczność: Mroczne elfy otrzymują przychylność Khaine’a w postaci zwiększonej skuteczności bojowej. Muszą jednak najpierw pokonać w walce odpowiednią liczbę przeciwników.

Faction Group

wh2_dlc09_effect_increase_army_capacity_hidden (9999.0000)
[HIDDEN] (1.0000)
Tarany: +0 dla każdej zbudowanej jednostki oblężniczej (1.0000)
Wieże oblężnicze: +0 dla każdej zbudowanej jednostki oblężniczej (2.0000)
[HIDDEN] (50.0000)
Czas trwania podróży szlakami morskimi: +0 tur(y) (-1.0000)
Długość podróży przez Podziemne Morze: +0 (-1.0000)
Gorszący wpływ: +0 wymagane do całkowitego uwiedzenia (150.0000)
Gorszący wpływ: +0 co turę za rasę (-2.0000)