Wenetowie (Narodziny republiki) Okręty szturmowe

Diera szturmowa - Kartagińscy hoplici

Te śmiercionośne okręty potrafią przebić wrogi kadłub jednym taranowaniem.

Służba ojczyźnie to piękna tradycja i wielki zaszczyt.

Taran morski po raz pierwszy przytwierdzono do okrętu około 850 roku p.n.e. Całkowicie zmieniło to taktykę walki na morzu. Okręty przestały być zaledwie nawodnymi platformami dla piechoty – sam okręt stał się bronią. Zmiana ta wymusiła ewolucję galery. Do udanego taranowania potrzebna była odpowiednia prędkość, dlatego pojawiło się zapotrzebowanie na węższe, zwinniejsze jednostki. Większa szybkość wymagała również więcej wioseł, ale mnożenie ich w jednym rzędzie czyniło okręt absurdalnie długim. Rozwiązaniem okazały się piętrowe rzędy wioseł umieszczone po skosie, aby wioślarze nie przeszkadzali sobie nawzajem. Biremy, od łacińskiego określenia „dwa wiosła”, czy też greckie diery, nie były dłuższe od starszych jednostek, ale zyskały na liczbie wioślarzy, a co za tym idzie – na szybkości, zwinności i ładowności. W niektórych flotach załogi birem wyposażano w naczynia ze smołą lub oliwą, które podpalano i ciskano w nieprzyjaciela, próbując podpalić jego okręt.

(Kartagińscy hoplici)
Pierwsi hoplici pojawili się na polach bitwy podczas wojen między greckimi miastami-państwami w VIII i VII wieku p.n.e. Na początku wojen z Persją większość hoplitów nosiła hełmy z brązu w stylu korynckim oraz napierśniki z tego samego materiału lub z utwardzanego płótna. Uzbrojeni byli we włócznie z żelaznym ostrzem i brązowym końcem dla równowagi oraz krótkie miecze. Nazwa "hoplici" pochodzi od używanej przez tych wojowników tarczy – hoplonu. Użycie hoplonu i włóczni spowodowało stworzenie formacji – falangi, składającej się zazwyczaj z ośmiu szeregów. W zwartym szyku każdy hoplita osłaniany był przez tarczę sąsiada, a razem tworzyli oni prawdziwą ścianę włóczni.

Chociaż początkowo wszyscy hoplici byli żołnierzami-obywatelami, wkrótce zastąpili ich zawodowi najemnicy; którzy stali się podstawową jednostką bojową świata greckiego. Później, za czasów Filipa II i Aleksandra Wielkiego, średnica tarczy została zmniejszona, a włócznię zastąpiła sarisa – pika o maksymalnej długości ok. pięciu metrów. Falanga hoplitów przyjęła się w wielu armiach ze względu na dużą skuteczność bojową.

Zdolności

Diera szturmowa

• 10 mocnych pociągnięć
  Zwiększa prędkość na 10 pociągnięć wiosłem.
  Prędkość okrętu

Kartagińscy hoplici

• Mur hoplitów
  Jednostka formuje zbity szyk.
  Zwarcie szyku, obrona w walce wręcz, wytrzymałość tarczy
  Przyspieszenie, prędkość

Atrybuty

• Dyscyplina
  Ten oddział nie traci morale w razie śmierci wodza. Poza tym, po rozbiciu przez wroga, ma większe szanse na zebranie się.
• Atak w formacji
  Ten oddział spróbuje zachować formację podczas walki w zwarciu.
• Ukrycie (las)
  Ten oddział może ukrywać się w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.
• Odporność na upał
  Ta jednostka wolniej męczy się na pustyni.

Wady i zalety

Diera szturmowa

• Bardzo mała wytrzymałość kadłuba
• Bardzo nieliczna załoga
• Duża prędkość
• Słabe taranowanie
• Dobry abordaż

Kartagińscy hoplici

• Dobrzy w defensywie
• Niskie obrażenia, przeciętna skuteczność przebicia pancerza
• Przeciętny atak
• Standardowe morale

Wenetowie (Narodziny republiki) Jednostki
Wódz (3)
1.Szlachetni wenetyjscy szermierze
2.Wenetyjscy ekupetaris
3.Wenetyjska eskorta
Piechota do walki w zwarciu (21)
4.Wojownicy z długimi mieczami
5.Miejscowi ekwijscy szermierze
6.Miejscowi bruttyjscy wojownicy plemienni
7.Miejscowa kartagińska piechota
8.Miejscowi galijscy topornicy
9.Miejscowi italscy górale
10.Miejscowi łacińscy wojownicy plemienni
11.Miejscowi ligurańscy topornicy
12.Miejscowi ligurańscy szermierze
13.Miejscowi lukańscy wojownicy
14.Miejscowi nadzy wojownicy
15.Miejscowi sabińscy wojownicy
16.Miejscowa samnicka piechota
17.Miejscowi sardyńscy górale
18.Miejscowi sycylijscy wojownicy plemienni
19.Miejscowi umbryjscy górale
20.Miejscowi wolscy wojownicy
21.Wojownicy bez plemienia
22.Italscy szermierze
23.Szlachetni wenetyjscy szermierze
24.Wenetyjscy topornicy
Piechota miotająca (14)
25.Miejscowi iapygijscy łucznicy
26.Miejscowi iapygijscy oszczepnicy
27.Miejscowi bruttyjscy procarze
28.Miejscowi galijscy łowcy
29.Miejscowi greccy łucznicy
30.Miejscowi italscy harcownicy
31.Miejscowi italscy procarze
32.Miejscowi lukańscy dywersanci
33.Miejscowi sabińscy harcownicy
34.Miejscowi sardyńscy łucznicy
35.Galijscy harcownicy
36.Procarze bez plemienia
37.Wenetyjscy dywersanci
38.Wenetyjscy łowcy
Piechota z włóczniami (8)
39.Miejscowi kartagińscy włócznicy
40.Miejscowi etruscy włócznicy
41.Miejscowa grecka milicja
42.Miejscowi łacińscy włócznicy
43.Miejscowi umbryjscy włócznicy
44.Miejscowi wolscy włócznicy
45.Włócznicy bez plemienia
46.Wenetyjscy włócznicy
Jazda do walki w zwarciu (8)
47.Miejscowi ekwijscy jeźdźcy
48.Miejscowa kampańska jazda
49.Miejscowi galijscy jeźdźcy
50.Miejscowi ligurańscy jeźdźcy
51.Galijska jazda z toporami
52.Wenetyjska ciężka jazda
53.Wenetyjscy ekupetaris
54.Wenetyjscy jeźdźcy
Jazda miotająca (3)
55.Afrykańska jazda
56.Wenetyjscy konni najeźdźcy
57.Wenetyjska eskorta
Słonie (1)
58.Oddziały na słoniach afrykańskich
Dowódca floty (1)
59.Śr. desant. szturmowy - Szlachetni wenetyjscy szermierze
Okręty szturmowe (9)
60.Tetrera szturmowa - Kartagińscy hoplici
61.Heksera szturmowa - Święty Zastęp
62.Diera szturmowa - Kartagińska piechota
63.Diera szturmowa - Kartagińscy hoplici
64.Diera szturmowa - Milicja z mieczami
65.Śr. desant. szturmowy - Wojownicy z długimi mieczami
66.Desantowiec szturmowy - Italscy szermierze
67.Śr. desant. szturmowy - Szlachetni wenetyjscy szermierze
68.Desantowiec szturmowy - Wenetyjscy topornicy
Okręty miotające (3)
69.Trihemiolia pościgowa - Kartagińscy oszczepnicy
70.Desantowiec miotający - Procarze bez plemienia
71.Desantowiec miotający - Wenetyjscy łowcy