Triera miotająca - Takabara
Duży oddział łuczników szybko poradzi sobie z wrogimi załogami.Chronieni zbroją płytową topornicy wyposażeni są także w oszczepy.
Ze wszystkich okrętów wojennych starożytności trirema pozostaje najsłynniejszą i najbardziej rozpoznawalną. Pojawia się niemal we wszystkich hollywoodzkich filmach osadzonych w tych czasach. Jednostka pełniła wyłącznie funkcje wojenne, a jej nazwa wywodzi się od umieszczonych po skosie na obu burtach trzech rzędów wioseł, aby wioślarze nie przeszkadzali sobie nawzajem. Górny rząd operował na specjalnym mechanizmie wysuniętym poza kadłub, co pozwalało zanurzać wiosła pod ostrzejszym kątem i dosięgnąć wody bez uderzania w niższe rzędy. Trirema była niesłychanie szybka, zwłaszcza z dobrze wyszkoloną załogą. Wbrew powszechnemu przekonaniu wioślarze nie byli werbowani wyłącznie z niewolników. Na greckich jednostkach służyli także obywatele, których traktowano z szacunkiem. Statki tego typu nie nadawały się do żeglugi po wzburzonym morzu czy Oceanie Atlantyckim – najniższy rząd wioseł znajdował się zazwyczaj mniej niż pół metra od powierzchni wody. Mimo to trirema była potężną bronią, która mogła jednym taranowaniem unieszkodliwić dowolny okręt. Była też wystarczająco duża do celów transportowych, na pokładzie często znajdowali się łucznicy i baterie artylerii.
(Takabara)
Zbroję łuskową, jak sama nazwa wskazuje, tworzą rzędy nakładających się łusek, przymocowanych jedna do drugiej bądź do podszycia ze skóry lub materiału. W starożytności była ona niezwykle popularna. Cechowała ją duża elastyczność oraz łatwość produkcji. W zależności od dostępności surowców używano różnych materiałów. Łuski wytwarzano z brązu, żelaza, skóry lub rogów. Ponieważ zbroja łuskowa składała się z wielu połączonych ze sobą części, była łatwa do wykonania i do naprawy. Przed reformami wprowadzonymi przez Gajusza Mariusza w roku 104 p.n.e. Rzymianie korzystali z lorica squamata, zbroi z łusek metalowych przymocowanych do podszewki z materiału. Jazda także używała zbroi łuskowej. Scytyjscy, sarmaccy i partyjscy katafrakci słynęli z tego, że odziewali zarówno siebie, jak i swoje konie.
Unit Name Triera miotająca - Takabara |
Main Unit Key Eas_Assault_Trireme_Admiral |
Land Unit Key Eas_Marines_Heavy |
Naval Unit Key persian_three |
Soldiers 80 |
Category Średni okręt |
Class Okręty szturmowe |
Własna bitwa Koszt 1188 |
Koszt werbunku 1188 |
Koszt utrzymania 297 |
12 |
├ Missile Weapon prec2 |
├ Projectile prec2 |
├ Missile Damage 12 |
├ Missile Ap Damage 0 |
└ Base Reload Time 10 |
Celność 5 |
Zasięg 80 |
Reload 0 |
Strzały na minutę 6 |
Amunicja 4 |
758 |
└ Ship persian_three |
Prędkość okrętu 4 |
Walka w zwarciu 26 |
11 |
├ Melee Weapon axe2 |
├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 11 |
├ PA obrażeń w zwarciu 0 |
├ Armour Piercing Yes |
├ Walka z jazdą 0 |
├ Walka ze słoniami 0 |
└ Walka z piechotą 0 |
Premia do szarży 6 |
52 |
├ Base Defence 15 |
├ Shield shield3 |
└ Osłona tarcz 37 |
8 |
├ Pancerz arm4 |
├ Armour Defence 8 |
└ Pancerz tarczy 0 |
24 |
├ Man Entity medium_medium |
├ Man Health 20 |
└ Bonus Hit Points 4 |
Bazowe morale 55 |
Zdolności
Triera miotająca- 10 mocnych pociągnięć
Zwiększa prędkość na 10 pociągnięć wiosłem.
Prędkość okrętu
- Stamina (low)
Governs how fast the unit tires and restores fatigue, and is dependent on type of unit, weight and approach to combat.
Atrybuty
- Ukrycie (las)
Ten oddział może ukrywać się w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko. - Odporność na upał
Ta jednostka wolniej męczy się na pustyni.
Wady i zalety
Triera miotająca- Mała wytrzymałość kadłuba
- Nieliczna załoga
- Duża prędkość
- Słabe taranowanie
- Kiepski abordaż
- Przeciętny ostrzał
- Dobry atak
- Przeciętna obrona
- Niskie obrażenia, wysoka skuteczność przebicia pancerza
- Wysokie morale
Frakcje z dostępem | |
---|---|
Główna kampania | |
Imperator August |