Triera - Spartańscy marynarze
Taran z brązu i oddział piechoty morskiej raz-dwa poradzą sobie z przeciwnikiem.Marynarze zaprawieni w boju przez lata wojaczki i treningu. Nie znają pojęcia porażki.
Ze wszystkich okrętów wojennych starożytności trirema (gr. triera) pozostaje najsłynniejszą i najbardziej rozpoznawalną. Pojawia się niemal we wszystkich hollywoodzkich filmach osadzonych w tych czasach. Jednostka pełniła wyłącznie funkcje wojenne, a jej nazwa wywodzi się od umieszczonych po skosie na obu burtach trzech rzędów wioseł, aby wioślarze nie przeszkadzali sobie nawzajem. Górny rząd operował na specjalnym mechanizmie wysuniętym poza kadłub, co pozwalało zanurzać wiosła pod ostrzejszym kątem i dosięgnąć wody bez uderzania w niższe rzędy. Trirema była niesłychanie szybka, zwłaszcza z dobrze wyszkoloną załogą. Wbrew powszechnemu przekonaniu wioślarze nie byli werbowani wyłącznie z niewolników. Na greckich jednostkach służyli także obywatele, których traktowano z szacunkiem. Statki tego typu nie nadawały się do żeglugi po wzburzonym morzu czy Oceanie Atlantyckim – najniższy rząd wioseł znajdował się zazwyczaj mniej niż pół metra od powierzchni wody. Mimo to trirema była potężną bronią, która mogła jednym taranowaniem unieszkodliwić dowolny okręt. Była też wystarczająco duża do celów transportowych, na pokładzie często znajdowali się łucznicy i baterie artylerii.
(Spartańscy marynarze)
Szkoleni od siódmego roku życia na wojowników, w pełni oddani wojskowemu treningowi Spartanie byli wyjątkowo dobrze wyćwiczonymi żołnierzami, którzy do perfekcji opanowali posługiwanie się bronią. Każdy, który zgubił tarczę w bitwie, był okryty hańbą: podczas gdy kirys i hełm były traktowane jako ochrona osobista, tarczę uznawano za osłonę całej falangi. Dzięki temu Spartanie byli siłą wysoce zdyscyplinowaną i skoordynowaną, co dawało im przewagę nad każdym przeciwnikiem. To właśnie Spartanie dowodzili obroną Peloponezu przed Persami w 480 r. p.n.e., gdzie po dwóch dniach nieustannej walki stoczyli słynny, ostatni bój pod Termopilami. Trzystu Spartan wraz ze swoimi greckimi sojusznikami zablokowało niewielki przesmyk między klifem a morzem, zmuszając Persów do szaleńczego ataku na ich śmiertelnie niebezpieczną falangę. Gdy w końcu za sprawą greckiego zdrajcy Spartanie zostali otoczeni, stoczyli bohaterski bój, w którym wszyscy polegli. Czas zyskany przez Spartan wystarczył pozostałym Grekom na przygotowania do zadania ostatecznego ciosu perskiej flocie pod Salaminą.
Unit Name Triera - Spartańscy marynarze |
Main Unit Key Pel_Spartan_Marines_Three |
Land Unit Key Pel_Spartan_Marines |
Naval Unit Key pel_greek_three |
Soldiers 80 |
Category Średni okręt |
Class Okręty szturmowe |
Własna bitwa Koszt 700 |
Koszt werbunku 500 |
Koszt utrzymania 100 |
└ Ship pel_three |
Prędkość okrętu |
Walka w zwarciu 46 |
26 |
├ Melee Weapon rome_hoplite_spear |
├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 20 |
├ PA obrażeń w zwarciu 6 |
├ Armour Piercing No |
├ Walka z jazdą 15 |
├ Walka ze słoniami 15 |
└ Walka z piechotą 0 |
Premia do szarży 26 |
65 |
├ Base Defence 50 |
├ Shield hoplite |
└ Osłona tarcz 15 |
80 |
├ Pancerz spolas |
├ Armour Defence 35 |
└ Pancerz tarczy 45 |
75 |
├ Man Entity rome_infantry_spartan |
├ Man Health 50 |
└ Bonus Hit Points 25 |
Bazowe morale 75 |
Zdolności
No Ability
Atrybuty
- Dyscyplina
Ten oddział nie traci morale w razie śmierci wodza. Poza tym, po rozbiciu przez wroga, ma większe szanse na zebranie się. - Atak w formacji
Ten oddział spróbuje zachować formację podczas walki w zwarciu. - Ukrycie (las)
Ten oddział może ukrywać się w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.
Wady i zalety
Triera- Mała wytrzymałość kadłuba
- Nieliczna załoga
- Duża prędkość
- Słabe taranowanie
- Kiepski abordaż
- Przeciętny ostrzał
- Dobrzy w defensywie
- Niskie obrażenia, przeciętna skuteczność przebicia pancerza
- Przeciętny atak
- Standardowe morale
Frakcje z dostępem | |
---|---|
Gniew Sparty |