Wolskowie (Narodziny republiki) Okręty szturmowe

Śr. desant. szturmowy - Italscy szermierze weterani

Okręty te, zdolne przetrwać najgorszy sztorm, doskonale nadają się do abordażu w każdych warunkach pogodowych.

Doświadczenie w walce jest czymś rzadkim wśród pokojowo nastawionych plemion italskich, dlatego właśnie należy je cenić.

Większość plemion północnej Europy nie miało potężnej floty, ale i wśród nich znaleźć można było wytrawnych żeglarzy. Plemiona znały się na budowie statków, chociaż przeważnie były to mniejsze łodzie o kadłubach oblekanych skórą, budowano również większe jednostki. Do budowy kadłubów używano ciężkich desek, które łączono i mocowano na drewnianym szkielecie. Takie łodzie były w stanie wytrzymać na wzburzonych wodach Atlantyku. Sam Juliusz Cezar był zaskoczony jakością wrogiej floty, kiedy jego okręty starły się z Wenetami u wybrzeży Bretanii. Łodzie Wenetów miały spłaszczone dna i mogły manewrować na płytkich wodach, a solidne dębowe szkielety wytrzymywały żeglugę po wzburzonym morzu. Okazały się przeciwnikami godnymi rzymskich galer, które mogły wytrzymać taranowanie. Cezar twierdził, że wrogie łodzie zbudowane były z „...desek szerokich na stopę, przymocowanych żelaznymi bolcami o grubości kciuka, zaś kotwice mocowano nie na linach, lecz na łańcuchach”. Podczas abordażu, Rzymianie stawali naprzeciwko budzącym grozę wojownikom, obytych z walką na ciasnych pokładach statków.

(Italscy szermierze weterani)
Przed zdobyciem władzy i ostatecznym podbojem terenu Włoch, Rzym dzielił półwysep z innymi ludami, takimi jak Etruskowie czy Samnici. Te królestwa, miasta i plemiona często ze sobą walczyły, ale i jednoczyły się, by walczyć ze wspólnymi wrogami z zewnątrz. Etruskowie mieli czasy swojej świetności za sobą, a wpływ Greków słabnął. Rzymianie zaczęli stopniowo gromadzić ziemię i władzę. Podbój Półwyspu Apenińskiego był możliwy dzięki oddziałom stworzonym ze wszystkich plemion wchłoniętych przez wczesną Republikę Rzymską. Konflikt był na terenie Włoch dość powszechny – większość plemion wyruszała w lecie na wojnę, by napaść na sąsiednie osady i zdobyć bogactwa oraz zasoby. Rzym świetnie wykorzystał te wojownicze plemiona, pobierając od nich żołnierzy w zamian za obywatelstwo i status w rozwijającej się republice. Najstarszym przykładem sojuszu Rzymu z sąsiednimi państwami był Foedus Cassianum. Zawiązany był z okolicznymi miastami łacińskimi wkrótce po obaleniu monarchii rzymskiej w 510 r. p.n.e. Warunki sojuszu były proste i korzystne: polegały na wzajemnej obronie, która opierała się na równym wkładzie do rocznej opłaty wojskowej pod dowództwem rzymskim.

Zdolności

Śr. desant. szturmowy

• 10 mocnych pociągnięć
  Zwiększa prędkość na 10 pociągnięć wiosłem.
  Prędkość okrętu

Italscy szermierze weterani

• Rzeź
  Zwiększa zadawane obrażenia na dłuższy czas.
  Obrażenia od broni
  Wyczerpanie: zmęczenie

Atrybuty

• Ukrycie (las)
  Ten oddział może ukrywać się w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.

Wady i zalety

Śr. desant. szturmowy

• Dobra wytrzymałość kadłuba
• Średnia załoga
• Duża prędkość
• Słabe taranowanie
• Dobry abordaż

Italscy szermierze weterani

• Bardzo dobry atak
• Przeciętna obrona
• Przeciętne obrażenia, niska skuteczność przebicia pancerza
• Wysokie morale

Wolskowie (Narodziny republiki) Jednostki
Wódz (2)
1.Italscy włócznicy weterani
2.Italscy szermierze weterani
Piechota do walki w zwarciu (18)
3.Italscy szermierze
4.Italscy szermierze weterani
5.Miejscowi ekwijscy szermierze
6.Miejscowi bruttyjscy wojownicy plemienni
7.Miejscowa kartagińska piechota
8.Miejscowi galijscy topornicy
9.Miejscowi łacińscy wojownicy plemienni
10.Miejscowi ligurańscy topornicy
11.Miejscowi ligurańscy szermierze
12.Miejscowi lukańscy wojownicy
13.Miejscowi nadzy wojownicy
14.Miejscowi sabińscy wojownicy
15.Miejscowa samnicka piechota
16.Miejscowi sardyńscy górale
17.Miejscowi sycylijscy wojownicy plemienni
18.Miejscowi wojownicy bez plemienia
19.Miejscowi umbryjscy górale
20.Miejscowi wolscy wojownicy
Piechota miotająca (10)
21.Italscy harcownicy
22.Italscy procarze
23.Miejscowi iapygijscy łucznicy
24.Miejscowi iapygijscy oszczepnicy
25.Miejscowi bruttyjscy procarze
26.Miejscowi galijscy łowcy
27.Miejscowi greccy łucznicy
28.Miejscowi lukańscy dywersanci
29.Miejscowi sabińscy harcownicy
30.Miejscowi sardyńscy łucznicy
Piechota z włóczniami (8)
31.Italscy włócznicy
32.Italscy włócznicy weterani
33.Miejscowi kartagińscy włócznicy
34.Miejscowi etruscy włócznicy
35.Miejscowa grecka milicja
36.Miejscowi łacińscy włócznicy
37.Miejscowi umbryjscy włócznicy
38.Miejscowi wolscy włócznicy
Jazda do walki w zwarciu (5)
39.Italska jazda
40.Miejscowi ekwijscy jeźdźcy
41.Miejscowa kampańska jazda
42.Miejscowi galijscy jeźdźcy
43.Miejscowi ligurańscy jeźdźcy
Jazda miotająca (3)
44.Italscy konni harcownicy
45.Afrykańska jazda
46.Miejscowi wenetyjscy najeźdźcy
Słonie (1)
47.Oddziały na słoniach afrykańskich
Dowódca floty (1)
48.Desantowiec szturmowy - Italscy szermierze
Okręty szturmowe (7)
49.Tetrera szturmowa - Kartagińscy hoplici
50.Heksera szturmowa - Święty Zastęp
51.Diera szturmowa - Kartagińska piechota
52.Diera szturmowa - Kartagińscy hoplici
53.Diera szturmowa - Milicja z mieczami
54.Desantowiec szturmowy - Italscy szermierze
55.Śr. desant. szturmowy - Italscy szermierze weterani
Okręty miotające (2)
56.Trihemiolia pościgowa - Kartagińscy oszczepnicy
57.Desantowiec miotający - Italscy harcownicy