Strat Clut Okręt szturmowy

Ddraig - Walijscy zbrojni w kolczugach

Przez długi czas transport towarów i ludzi na dalekie dystanse z sensowną prędkością mógł się odbywać tylko drogą wodną – było tak aż do wynalezienia kolei. Statki handlowe dostarczały towary, poruszając się głównie wzdłuż wybrzeża i spławnymi rzekami. Osadnictwo i kolonizacja niemal całkowicie zależały od odległości, na jaką statki mogły dopłynąć. Łatwiej było również przemieścić armię drogą morską zamiast maszerować do odległego miejsca. W tym celu wynajmowano lub rekwirowano statki handlowe, co było dodatkowym argumentem dla generałów za szybkim zakończeniem kampanii – wojna nie sprzyjała handlowi, a statki zabrane przez wojsko były potrzebne do transportu produktów koniecznych do przeżycia.

(Walijscy zbrojni w kolczugach)
Jak to ujął żyjący w XII wieku historyk Gerald z Walii, wszyscy Walijczycy – czy to władcy, czy chłopi – byli zawsze doskonale przygotowani do wojny. Z jego zapisków wyłania się obraz ludzi, którzy w razie potrzeby bez wahania odrywali się od pługów lub opuszczali dworskie komnaty i chwytali za broń. Surowy, górzysty teren, na którym żyli, oraz wymuszone nim elementy wczesnej kultury celtyckiej miały swoje odbicie w ich tradycjach wojskowych. Ciężkozbrojny jeździec feudalny, na przykład, miałby problem z manewrowaniem w podobnych warunkach, wobec czego walijscy wojownicy polegali w czasie wojny bardziej na zręczności niż tężyźnie fizycznej. Podczas gdy taktyka wrogów zazwyczaj opierała się na zaciętym oporze, Walijczycy woleli pozostawać w nieustannym ruchu.

Ogólnie rzecz biorąc, armia walijska podzielona była na dwie podstawowe grupy: teulu, czyli wojowników walczących w straży przybocznej, oraz llu, którzy służyli w rozbudowanej armii podstawowej. Wielu z nich dążyło do osiągnięcia mistrzostwa w walce szerokim mieczem, który w sprawnych rękach potrafił okaleczyć, a nawet zabić. Szermierka była domeną wojowników o odpowiednim statusie społecznym, którzy mogli sobie pozwolić na kosztowny oręż. Broń – jako symbol honoru rodziny – często przechodziła z ojca na syna. W północno-zachodniej Europie prym wiodły miecze obosieczne, których ostrza osiągały długość nawet 90 centymetrów. Rękojeść miecza była zazwyczaj zakończona głowicą, która sprawiała, że oręż nie wyślizgiwał się z ręki, zwłaszcza w czasie walki z siodła, a kiedy sytuacja tego wymagała, doskonale sprawdzała się przy zadawaniu tępych ciosów.

Unit Name Ddraig - Walijscy zbrojni w kolczugach

Main Unit Key shp_wel_mailed_swordsmen

Land Unit Key wel_mailed_swordsmen

Naval Unit Key vik_ddraig

Soldiers 160

Category Ciężki okręt

Class Okręt szturmowy

Własna bitwa Koszt 800

Koszt werbunku 800

Koszt utrzymania 225

Wytrzymałość

└ Ship vik_ddraig

Prędkość

Walka w zwarciu 38

Obraż. w zwarciu 38

├ Melee Weapon vik_sword

├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 32

├ Przebijanie pancerza 6

├ Armour Piercing No

├ Atak na jazdę 0

├ Atak na słonie 0

└ Atak na piechotę 0

Premia do szarży 26

Obrona w zwarciu 68

├ Base Defence 38

├ Shield vik_medium

└ Tarcza 30

Pancerz 32

├ Pancerz vik_mail_heavy

├ Armour Defence 32

└ Pancerz tarczy 0

Zdrowie 100

├ Man Entity vik_inf_heavy

├ Man Health 100

└ Bonus Hit Points 0

Morale 49

Zdolności

• Forteca z tarcz
  „Głowy nisko, chłopy! Lada moment będzie padać!”
  W tej formacji jednostki nie mogą się poruszać.

Atrybuty

• [[col:yellow]]Świetne odpieranie szarż[[/col]]
  Podczas walki w zwarciu z szarżującym wrogiem wartość ataku tej jednostki i zadawane przez nią obrażenia rosną.
• [[col:yellow]]Dyscyplina[[/col]]
  Ten oddział nie traci morale w razie śmierci wodza. Poza tym po rozbiciu przez wroga ma większe szanse na zebranie się.
• [[col:yellow]]Ukrycie (las)[[/col]]
  Ten oddział może się ukrywać w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.

Wady i zalety

No Strengths and Weaknesses