Strat Clut Okręt szturmowy

Ddraig - Włócznicy z cantrefu

Przez długi czas transport towarów i ludzi na dalekie dystanse z sensowną prędkością mógł się odbywać tylko drogą wodną – było tak aż do wynalezienia kolei. Statki handlowe dostarczały towary, poruszając się głównie wzdłuż wybrzeża i spławnymi rzekami. Osadnictwo i kolonizacja niemal całkowicie zależały od odległości, na jaką statki mogły dopłynąć. Łatwiej było również przemieścić armię drogą morską zamiast maszerować do odległego miejsca. W tym celu wynajmowano lub rekwirowano statki handlowe, co było dodatkowym argumentem dla generałów za szybkim zakończeniem kampanii – wojna nie sprzyjała handlowi, a statki zabrane przez wojsko były potrzebne do transportu produktów koniecznych do przeżycia.

(Włócznicy z cantrefu)
Ogólnie rzecz biorąc, armia walijska podzielona była na dwie podstawowe grupy: teulu, czyli wojowników walczących w straży przybocznej, oraz llu, którzy służyli w rozbudowanej armii podstawowej. Dwupoziomowa struktura wojsk walijskich bywała często wzbogacona przez cantrefy – jednostki administracyjne w królestwach walijskich przypominające dzisiejsze hrabstwa – które zarządzały własnymi, lokalnymi oddziałami. W obręb cantrefu wchodziła grupa dworów i posiadłości, w których pracowali zarówno niewolnicy, jak i wolni Walijczycy. Część z nich królewski dekret zobowiązywał do tego, by w razie ataku stanęli w obronie posiadłości czy cantrefu, toteż ludzie ci byli odpowiednio przeszkoleni.

Dzięki lokalnym pulom wcześniej wybranych wojowników, których można było szybko zmobilizować do walki w danym regionie, królestwa Walii dysponowały doskonałą obroną. Wyposażeni byli w prawdopodobnie najstarszą broń świadomie wytworzoną przez człowieka, czyli we włócznie. Z uwagi na niską cenę i prostą budowę włócznie cieszyły się popularnością wśród wszystkich grup wojowników przez cały okres średniowiecza. Miały tę niewątpliwą zaletę, że pozwalały wojownikom, którzy je dzierżyli, sięgać dalej niż ręka i skutecznie atakować liczniejszy oddział przeciwnika, szczególnie jednostki jazdy, które w przeciwnym razie znajdowałyby się poza ich zasięgiem. Fakt, że wikingowie zwykli kunsztownie zdobić swoje włócznie, pozwala sądzić, że pierwotnie wykorzystywali je raczej do pchnięć niż do miotania. Wątpliwe jest bowiem, że chcieliby stracić coś tak cennego.

Unit Name Ddraig - Włócznicy z cantrefu

Main Unit Key shp_wel_cantref_spearmen

Land Unit Key wel_cantref_spearmen

Naval Unit Key vik_ddraig

Soldiers 160

Category Ciężki okręt

Class Okręt szturmowy

Własna bitwa Koszt 200

Koszt werbunku 200

Koszt utrzymania 60

Wytrzymałość

└ Ship vik_ddraig

Prędkość

Walka w zwarciu 26

Obraż. w zwarciu 28

├ Melee Weapon vik_spear_levy

├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 20

├ Przebijanie pancerza 8

├ Armour Piercing No

├ Atak na jazdę 20

├ Atak na słonie 0

└ Atak na piechotę 0

Premia do szarży 18

Obrona w zwarciu 56

├ Base Defence 26

├ Shield vik_medium

└ Tarcza 30

Pancerz 12

├ Pancerz vik_leather

├ Armour Defence 12

└ Pancerz tarczy 0

Zdrowie 100

├ Man Entity vik_inf_heavy

├ Man Health 100

└ Bonus Hit Points 0

Morale 30

Zdolności

• Forteca z tarcz
  „Głowy nisko, chłopy! Lada moment będzie padać!”
  W tej formacji jednostki nie mogą się poruszać.

Atrybuty

• [[col:yellow]]Świetne odpieranie szarż[[/col]]
  Podczas walki w zwarciu z szarżującym wrogiem wartość ataku tej jednostki i zadawane przez nią obrażenia rosną.
• [[col:yellow]]Ukrycie (las)[[/col]]
  Ten oddział może się ukrywać w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.

Wady i zalety

No Strengths and Weaknesses