Gwined Okręt miotający

Corwg - Walijscy łucznicy

Przez długi czas transport towarów i ludzi na dalekie dystanse z sensowną prędkością mógł się odbywać tylko drogą wodną – było tak aż do wynalezienia kolei. Statki handlowe dostarczały towary, poruszając się głównie wzdłuż wybrzeża i spławnymi rzekami. Osadnictwo i kolonizacja niemal całkowicie zależały od odległości, na jaką statki mogły dopłynąć. Łatwiej było również przemieścić armię drogą morską zamiast maszerować do odległego miejsca. W tym celu wynajmowano lub rekwirowano statki handlowe, co było dodatkowym argumentem dla generałów za szybkim zakończeniem kampanii – wojna nie sprzyjała handlowi, a statki zabrane przez wojsko były potrzebne do transportu produktów koniecznych do przeżycia.

(Walijscy łucznicy)
Na długo przed nastaniem wojny stuletniej, podczas której łucznicy stanowili podstawę angielskiej armii, Walijczycy mogli się już poszczycić niekrótką tradycją łucznictwa. Według źródeł historycznych w 633 r. n.e., a więc pięć stuleci przed tym, jak Anglicy po raz pierwszy sięgnęli po łuk, armia Cadwallona, króla Gwined, wykorzystała tę broń, by uśmiercić króla Northumbrii Edwina. Pierwsze walijskie łuki strugano z wiązu górskiego, a nie – jak później w Anglii – z cisu czy rogu. Co więcej, ich przeznaczeniem był nie atak dystansowy, lecz zadawanie głębokich obrażeń z niewielkiej odległości. Łuki te doskonale sprawdzały się na terenie wprost stworzonym do prowadzenia szybkich szarż. Po nich następował pozorowany odwrót do lasów, aby zwabić przeciwnika w śmiertelną zasadzkę.

Choć obsługa długiego łuku walijskiego nie należała do prostych i wymagała porządnego treningu, był on znacznie potężniejszy od innych rodzajów broni dystansowej dostępnych w tamtych czasach. Historyk Gerald z Walii utrzymywał, że walijskie strzały potrafiły „przebić dębowe drzwi o grubości dłoni” oraz „przejść przez biodro opancerzonego jeźdźca i utknąć w siodle”. Biegłość walijskich łuczników w sztuce walki dystansowej, odzwierciedlał również fakt opanowania do perfekcji obsługi kolejnych wersji ich długich łuków. Łuki te były duże i nieporęczne, ale ich naciąg przekraczał 50 kilogramów. Archeolodzy odkryli, że szkielety wojowników posługujących się długimi łukami są wyraźnie zdeformowane – ich ramiona były przerośnięte, a na ramionach, palcach i w pasie znajdowały się wyrośle.

Unit Name Corwg - Walijscy łucznicy

Main Unit Key shp_wel_archers

Land Unit Key wel_archers

Naval Unit Key vik_corwg_mis

Soldiers 80

Category Lekki okręt

Class Okręt miotający

Własna bitwa Koszt 200

Koszt werbunku 200

Koszt utrzymania 60

Siła ostrzału 32

├ Missile Weapon vik_bow

├ Projectile vik_bow_normal

├ Missile Damage 27

├ Missile Ap Damage 5

└ Base Reload Time 30

Celność 22

Zasięg 150

Reload 50

Szybkostrzelność 4

Amunicja 14

Wytrzymałość

└ Ship vik_corwg

Prędkość

Walka w zwarciu 7

Obraż. w zwarciu 9

├ Melee Weapon vik_dagger

├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 7

├ Przebijanie pancerza 2

├ Armour Piercing No

├ Atak na jazdę 0

├ Atak na słonie 0

└ Atak na piechotę 0

Premia do szarży 2

Obrona w zwarciu 7

├ Base Defence 7

├ Shield vik_none

└ Tarcza 0

Pancerz 7

├ Pancerz vik_cloth_helmet

├ Armour Defence 7

└ Pancerz tarczy 0

Zdrowie 100

├ Man Entity vik_inf_mis_med

├ Man Health 100

└ Bonus Hit Points 0

Morale 26

Zdolności

No Ability

Atrybuty

• [[col:yellow]]Niestrudzony[[/col]]
  Zmęczenie wywiera na ten oddział mniejszy wpływ.
• [[col:yellow]]Ukrycie (las)[[/col]]
  Ten oddział może się ukrywać w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.
• [[col:yellow]]Ignorowanie terenu[[/col]]
  Ten oddział nie otrzymuje ujemnych modyfikatorów do prędkości wynikających z terenu.
• [[col:yellow]]Strzał z ukrycia[[/col]]
  Ten oddział pozostaje w ukryciu podczas strzelania.

Wady i zalety

No Strengths and Weaknesses