Peucetianowie (Narodziny republiki) Okręty miotające

Triera miotająca - Iapygijscy peltaści

Duży oddział łuczników szybko poradzi sobie z wrogimi załogami.

Najwspanialsi harcownicy Messapii jako pierwsi stają do walki, wypełniając niebo – i szeregi wroga – swymi zabójczymi oszczepami.

Ze wszystkich okrętów wojennych starożytności trirema (gr. triera) pozostaje najsłynniejszą i najbardziej rozpoznawalną. Pojawia się niemal we wszystkich hollywoodzkich filmach osadzonych w tych czasach. Jednostka pełniła wyłącznie funkcje wojenne, a jej nazwa wywodzi się od umieszczonych po skosie na obu burtach trzech rzędów wioseł, aby wioślarze nie przeszkadzali sobie nawzajem. Górny rząd operował na specjalnym mechanizmie wysuniętym poza kadłub, co pozwalało zanurzać wiosła pod ostrzejszym kątem i dosięgnąć wody bez uderzania w niższe rzędy. Trirema była niesłychanie szybka, zwłaszcza z dobrze wyszkoloną załogą. Wbrew powszechnemu przekonaniu wioślarze nie byli werbowani wyłącznie z niewolników. Na greckich jednostkach służyli także obywatele, których traktowano z szacunkiem. Statki tego typu nie nadawały się do żeglugi po wzburzonym morzu czy Oceanie Atlantyckim – najniższy rząd wioseł znajdował się zazwyczaj mniej niż pół metra od powierzchni wody. Mimo to trirema była potężną bronią, która mogła jednym taranowaniem unieszkodliwić dowolny okręt. Była też wystarczająco duża do celów transportowych, na pokładzie często znajdowali się łucznicy i baterie artylerii.

(Iapygijscy peltaści)
Podobnie jak plemię Sykulów na zachodzie Sycylii, messapijscy wojownicy lubili duże tarcze i hełmy w stylu iliryjskim, które nie zasłaniały twarzy, choć ich wersje miały więcej ozdób, w tym nawet rogi. Ich ulubioną bronią była włócznia. Niektóre plemiona Iapygian, na wzór swoich iliryjskich przodków, przyjęły grecki styl walki z falangami hoplitów; inne plemiona walczyły w mniej zorganizowanym stylu, używając wszechstronnych krótkich włóczni. Używano tam również krótkiej broni białej, takiej jak zakrzywione miecze typu kopis i jednoręczne topory. Messapijska sztuka wojenna była mieszanką ich iliryjskiego dziedzictwa i wpływu oskanskich sąsiadów. Tak jak Iliryjczycy korzystali z harcowników, którzy przydawali się do prowadzenia najazdów i ataków pirackich, a na wzór Osków nie wystawiali zbyt wielu oszczepników ani procarzy, zamiast tego polegając na konnej szlachcie wspieranej sługami. Według Herodota plemienna kawaleria Osków miała kluczowe znaczenie dla powstrzymania inwazji Tarasu na miasta messapijskie i peucentiańskie w 473 r. p.n.e., co przeciągnęło konflikt do 467 r. p.n.e. Król Messapii zawarł później dwa sojusze z Atenami, około 430 r. p.n.e. i ponownie w 418 r. p.n.e., zaopatrując przy tym Ateńczyków w oszczepników do walki z Syrakuzami.

Zdolności

Triera miotająca

• 10 mocnych pociągnięć
  Zwiększa prędkość na 10 pociągnięć wiosłem.
  Prędkość okrętu

Atrybuty

• Niestrudzeni
  Zmęczenie wywiera na ten oddział mniejszy wpływ.
• Ukrycie (las i zarośla)
  Ten oddział może ukrywać się w lesie i zaroślach, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.

Wady i zalety

Triera miotająca

• Mała wytrzymałość kadłuba
• Nieliczna załoga
• Duża prędkość
• Słabe taranowanie
• Kiepski abordaż
• Przeciętny ostrzał

Iapygijscy peltaści

• Krótki zasięg
• Duża szybkostrzelność
• Bardzo dobre obrażenia, wysoka skuteczność przebicia pancerza
• Duża tarcza
• Bardzo słabi w zwarciu
• Niskie morale

Peucetianowie (Narodziny republiki) Jednostki
Wódz (2)
1.Iapygijska jazda
2.Iapygijscy szlachetni hoplici
Piechota do walki w zwarciu (19)
3.Iapygijscy szermierze
4.Miejscowi ekwijscy szermierze
5.Miejscowi bruttyjscy wojownicy plemienni
6.Miejscowa kartagińska piechota
7.Miejscowi galijscy topornicy
8.Miejscowi italscy górale
9.Miejscowi italscy szermierze
10.Miejscowi łacińscy wojownicy plemienni
11.Miejscowi ligurańscy topornicy
12.Miejscowi ligurańscy szermierze
13.Miejscowi lukańscy wojownicy
14.Miejscowi nadzy wojownicy
15.Miejscowi sabińscy wojownicy
16.Miejscowa samnicka piechota
17.Miejscowi sardyńscy górale
18.Miejscowi sycylijscy wojownicy plemienni
19.Miejscowi wojownicy bez plemienia
20.Miejscowi umbryjscy górale
21.Miejscowi wolscy wojownicy
Piechota miotająca (10)
22.Iapygijscy łucznicy
23.Iapygijscy peltaści
24.Miejscowi bruttyjscy procarze
25.Miejscowi galijscy łowcy
26.Miejscowi greccy łucznicy
27.Miejscowi italscy harcownicy
28.Miejscowi italscy procarze
29.Miejscowi lukańscy dywersanci
30.Miejscowi sabińscy harcownicy
31.Miejscowi sardyńscy łucznicy
Piechota z włóczniami (9)
32.Iapygijscy hoplici
33.Iapygijscy lekcy włócznicy
34.Iapygijscy szlachetni hoplici
35.Miejscowi kartagińscy włócznicy
36.Miejscowi etruscy włócznicy
37.Miejscowa grecka milicja
38.Miejscowi łacińscy włócznicy
39.Miejscowi umbryjscy włócznicy
40.Miejscowi wolscy włócznicy
Jazda do walki w zwarciu (5)
41.Iapygijska jazda
42.Miejscowi ekwijscy jeźdźcy
43.Miejscowa kampańska jazda
44.Miejscowi galijscy jeźdźcy
45.Miejscowi ligurańscy jeźdźcy
Jazda miotająca (3)
46.Iapygijscy konni harcownicy
47.Afrykańska jazda
48.Miejscowi wenetyjscy najeźdźcy
Słonie (1)
49.Oddziały na słoniach afrykańskich
Dowódca floty (1)
50.Diera szturmowa - Iapygijscy hoplici
Okręty szturmowe (7)
51.Diera szturmowa - Iapygijscy hoplici
52.Diera szturmowa - Iapygijscy szermierze
53.Tetrera szturmowa - Kartagińscy hoplici
54.Heksera szturmowa - Święty Zastęp
55.Diera szturmowa - Kartagińska piechota
56.Diera szturmowa - Kartagińscy hoplici
57.Diera szturmowa - Milicja z mieczami
Okręty miotające (3)
58.Triera miotająca - Iapygijscy łucznicy
59.Triera miotająca - Iapygijscy peltaści
60.Trihemiolia pościgowa - Kartagińscy oszczepnicy