Strat Clut Okręt szturmowy

Ddraig - Walijscy poborowi włócznicy

Przez długi czas transport towarów i ludzi na dalekie dystanse z sensowną prędkością mógł się odbywać tylko drogą wodną – było tak aż do wynalezienia kolei. Statki handlowe dostarczały towary, poruszając się głównie wzdłuż wybrzeża i spławnymi rzekami. Osadnictwo i kolonizacja niemal całkowicie zależały od odległości, na jaką statki mogły dopłynąć. Łatwiej było również przemieścić armię drogą morską zamiast maszerować do odległego miejsca. W tym celu wynajmowano lub rekwirowano statki handlowe, co było dodatkowym argumentem dla generałów za szybkim zakończeniem kampanii – wojna nie sprzyjała handlowi, a statki zabrane przez wojsko były potrzebne do transportu produktów koniecznych do przeżycia.

(Walijscy poborowi włócznicy)
Jak to ujął żyjący w XII wieku historyk Gerald z Walii, wszyscy Walijczycy – czy to władcy, czy chłopi – byli zawsze doskonale przygotowani do wojny. Z jego zapisków wyłania się obraz ludzi, którzy w razie potrzeby bez wahania odrywali się od pługów lub opuszczali dworskie komnaty i chwytali za broń. Surowy, górzysty teren, na którym żyli, oraz wymuszone nim elementy wczesnej kultury celtyckiej miały swoje odbicie w ich tradycjach wojskowych. Ciężkozbrojny jeździec feudalny, na przykład, miałby problem z manewrowaniem w podobnych warunkach, wobec czego walijscy wojownicy polegali w czasie wojny bardziej na zręczności niż tężyźnie fizycznej. Podczas gdy taktyka wrogów zazwyczaj opierała się na zaciętym oporze, Walijczycy woleli pozostawać w nieustannym ruchu.

Ogólnie rzecz biorąc, armia walijska podzielona była na dwie podstawowe grupy: teulu, czyli wojowników walczących w straży przybocznej, oraz llu, którzy służyli w rozbudowanej armii podstawowej. Wyposażeni byli w prawdopodobnie najstarszą broń świadomie wytworzoną przez człowieka, czyli we włócznie. Z uwagi na niską cenę i prostą budowę włócznie cieszyły się popularnością wśród wszystkich grup wojowników przez cały okres średniowiecza. Miały tę niewątpliwą zaletę, że pozwalały wojownikom, którzy je dzierżyli, sięgać dalej niż ręka i skutecznie atakować liczniejszy oddział przeciwnika, szczególnie jednostki jazdy, które w przeciwnym razie znajdowałyby się poza ich zasięgiem. Fakt, że wikingowie zwykli kunsztownie zdobić swoje włócznie, pozwala sądzić, że pierwotnie wykorzystywali je raczej do pchnięć niż do miotania. Wątpliwe jest bowiem, że chcieliby stracić coś tak cennego.

Unit Name Ddraig - Walijscy poborowi włócznicy

Main Unit Key shp_wel_levy_spearmen

Land Unit Key wel_levy_spearmen

Naval Unit Key vik_ddraig

Soldiers 160

Category Ciężki okręt

Class Okręt szturmowy

Własna bitwa Koszt 100

Koszt werbunku 100

Koszt utrzymania 40

Wytrzymałość

└ Ship vik_ddraig

Prędkość

Walka w zwarciu 22

Obraż. w zwarciu 28

├ Melee Weapon vik_spear_levy

├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 20

├ Przebijanie pancerza 8

├ Armour Piercing No

├ Atak na jazdę 20

├ Atak na słonie 0

└ Atak na piechotę 0

Premia do szarży 15

Obrona w zwarciu 47

├ Base Defence 22

├ Shield vik_medium_wood

└ Tarcza 25

Pancerz 5

├ Pancerz vik_cloth

├ Armour Defence 5

└ Pancerz tarczy 0

Zdrowie 100

├ Man Entity vik_inf_med

├ Man Health 100

└ Bonus Hit Points 0

Morale 26

Zdolności

• Forteca z tarcz
  „Głowy nisko, chłopy! Lada moment będzie padać!”
  W tej formacji jednostki nie mogą się poruszać.

Atrybuty

• [[col:yellow]]Świetne odpieranie szarż[[/col]]
  Podczas walki w zwarciu z szarżującym wrogiem wartość ataku tej jednostki i zadawane przez nią obrażenia rosną.
• [[col:yellow]]Ukrycie (las)[[/col]]
  Ten oddział może się ukrywać w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.

Wady i zalety

No Strengths and Weaknesses