Baktria Okręty miotające

Triera miotająca - Procarze ze Wschodu

Duży oddział łuczników szybko poradzi sobie z wrogimi załogami.

Zwinny procarz powali niejednego olbrzyma.

Ze wszystkich okrętów wojennych starożytności trirema (gr. triera) pozostaje najsłynniejszą i najbardziej rozpoznawalną. Pojawia się niemal we wszystkich hollywoodzkich filmach osadzonych w tych czasach. Jednostka pełniła wyłącznie funkcje wojenne, a jej nazwa wywodzi się od umieszczonych po skosie na obu burtach trzech rzędów wioseł, aby wioślarze nie przeszkadzali sobie nawzajem. Górny rząd operował na specjalnym mechanizmie wysuniętym poza kadłub, co pozwalało zanurzać wiosła pod ostrzejszym kątem i dosięgnąć wody bez uderzania w niższe rzędy. Trirema była niesłychanie szybka, zwłaszcza z dobrze wyszkoloną załogą. Wbrew powszechnemu przekonaniu wioślarze nie byli werbowani wyłącznie z niewolników. Na greckich jednostkach służyli także obywatele, których traktowano z szacunkiem. Statki tego typu nie nadawały się do żeglugi po wzburzonym morzu czy Oceanie Atlantyckim – najniższy rząd wioseł znajdował się zazwyczaj mniej niż pół metra od powierzchni wody. Mimo to trirema była potężną bronią, która mogła jednym taranowaniem unieszkodliwić dowolny okręt. Była też wystarczająco duża do celów transportowych, na pokładzie często znajdowali się łucznicy i baterie artylerii.

(Procarze ze Wschodu)
Formacja procarzy powszechnie występowała w starożytnych armiach – nie bez powodu. Proca, jeden z najstarszych rodzajów broni miotającej, weszła do użycia w paleolicie. Była łatwiejsza do wytwarzania i w porównaniu z wczesnymi, niekompozytowymi rodzajami łuku, często miała dużo większy zasięg. Skonstruowane z plecionego lnu, konopi lub sitowia proce posiadały miseczkę, w której umieszczało się pocisk. Na jednym z końców znajdowała się pętelka na palec, a na drugim – węzeł lub pasek, za który można było złapać. Procarz wkładał w pętlę środkowy palec i przytrzymywał drugi koniec kciukiem i palcem wskazującym. W trakcie rzutu puszczał jeden koniec procy szybkim ruchem nadgarstka. Szybkostrzelna i łatwa w użyciu proca stanowiła dla wroga nie lada kłopot. Pociski wykonywano z gliny, ołowiu lub używano kamieni znalezionych w rzece. Ołowiane były w stanie pokonać nawet 400 metrów. Wykonywane ręcznie pociski często ozdabiano ironicznymi napisami, jak „Łap!” albo „To dla ciebie!”. Pociski trudno było dostrzec w powietrzu i choć brakowało im siły penetrującej, jaką miała strzała, to z łatwością mogły złamać kość lub wybić dziurę w pancerzu – jeśli wystrzelono je z bliskiej odległości. Jednym z najsłynniejszych ludzi, którzy polegli od strzału z procy, był rzymski konsul Paulus. Zginął w pierwszych minutach bitwy pod Kannami, bez wątpienia trafiony przez jednego z balearskich procarzy Hannibala.

Zdolności

Triera miotająca

• 10 mocnych pociągnięć
  Zwiększa prędkość na 10 pociągnięć wiosłem.
  Prędkość okrętu

Atrybuty

• Niestrudzeni
  Zmęczenie wywiera na ten oddział mniejszy wpływ.
• Ukrycie (las i zarośla)
  Ten oddział może ukrywać się w lesie i zaroślach, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.
• Odporność na upał
  Ta jednostka wolniej męczy się na pustyni.

Wady i zalety

Triera miotająca

• Mała wytrzymałość kadłuba
• Nieliczna załoga
• Duża prędkość
• Słabe taranowanie
• Kiepski abordaż
• Przeciętny ostrzał

Procarze ze Wschodu

• Bardzo daleki zasięg
• Przeciętna szybkostrzelność
• Niskie obrażenia, przeciętna skuteczność przebicia pancerza
• Bardzo słabi w zwarciu
• Bardzo niskie morale

Baktria Jednostki
Wódz (5)
1.Baktryjscy łucznicy konni
2.Baktryjska szlachta konna
3.Baktryjska straż królewska
4.Greccy katafrakci
5.Indyjskie słonie opancerzone
Piechota do walki w zwarciu (3)
6.Baktryjscy górale
7.Motłoch
8.Szermierze w kolczugach
Piechota miotająca (7)
9.Baktryjscy peltaści
10.Elitarni łucznicy perscy
11.Oszczepnicy ze Wschodu
12.Perscy łucznicy lekkozbrojni
13.Procarze ze Wschodu
14.Lekkozbrojni peltaści
15.Peltaści
Piechota z pikami (3)
16.Rekruci z pikami
17.Falangici
18.Falangici w kolczugach
Piechota z włóczniami (4)
19.Baktryjska straż królewska
20.Hoplici w kirysach łuskowych
21.Włócznicy ze Wschodu
22.Włócznicy z thureos
Jazda do walki w zwarciu (3)
23.Lekka jazda baktryjska
24.Szlachetna jazda baktryjska
25.Jazda obywatelska
Jazda miotająca (3)
26.Baktryjscy łucznicy konni
27.Łucznicy konni
28.Harcownicy konni
Jazda szturmowa (2)
29.Baktryjska szlachta konna
30.Greccy katafrakci
Słonie (2)
31.Indyjskie słonie opancerzone
32.Indyjskie słonie bojowe
Artyleria stacjonarna (4)
33.Olbrzymia grecka balista
34.Grecki polybolos
35.Grecki skorpion bastionowy
36.Grecki skorpion (rozstawiony)
Artyleria polowa (6)
37.Grecka balista bastionowa
38.Grecka balista
39.Grecki skorpion
40.Grecki ciężki onager
41.Grecki onager bastionowy
42.Grecki onager
Dowódca floty (2)
43.Tetrera szturmowa - Baktryjscy górale
44.Pentera z wieżą - Perscy łucznicy lekkozbrojni
Okręty szturmowe (3)
45.Tetrera szturmowa - Baktryjscy górale
46.Diera ogniowa - Włócznicy z thureos
47.Diera szturmowa - Włócznicy z thureos
Okręty miotające (7)
48.Hemiolia desantowa - Oszczepnicy ze Wschodu
49.Trihemiolia pościgowa - Oszczepnicy ze Wschodu
50.Pentera ze skorpionem - Perscy łucznicy lekkozbrojni
51.Pentera z wieżą - Perscy łucznicy lekkozbrojni
52.Pentera miotająca - Perscy łucznicy lekkozbrojni
53.Triera ze skorpionem - Procarze ze Wschodu
54.Triera miotająca - Procarze ze Wschodu
Okręty artyleryjskie (2)
55.Lekka pentera artyleryjska - Grecka balista (okrętowa)
56.Pentera artyleryjska - Grecki onager (okrętowy)